გაეროს უშიშროების საბჭომ დაამტკიცა აშშ-ს მიერ მხარდაჭერილი რეზოლუცია, რომელიც მხარს უჭერს მაროკოს პრეტენზიას სადავო დასავლეთ საჰარაზე, მიუხედავად ალჟირის სასტიკი წინააღმდეგობისა.
მიუხედავად იმისა, რომ პარასკევის კენჭისყრა გაყოფილი იყო, რეზოლუცია გვთავაზობს ყველაზე ძლიერ მხარდაჭერას აქამდე მაროკოს გეგმისთვის, შეინარჩუნოს სუვერენიტეტი ტერიტორიაზე, რომელსაც ასევე მხარს უჭერს ევროკავშირის უმეტესი წევრი და აფრიკის მზარდი რაოდენობის მოკავშირეები.
რეზოლუცია ეხება მაროკოს გეგმას, როგორც მოლაპარაკებების საფუძველს. წინა წლების მსგავსი რეზოლუციების მსგავსად, ტექსტში არ არის ნახსენები რეფერენდუმი თვითგამორკვევის შესახებ, რომელიც მოიცავს დამოუკიდებლობას, როგორც ვარიანტს, რაც დიდი ხანია არის გამოსავალი, რომელსაც მხარს უჭერს პრო-დამოუკიდებლობის პოლისარიოს ფრონტი და მისი მოკავშირეები, მათ შორის ალჟირი, რუსეთი და ჩინეთი.
რეზოლუცია ამბობს, რომ "ნამდვილი ავტონომია მაროკოს სუვერენიტეტის ქვეშ შეიძლება იყოს ყველაზე სავარაუდო გამოსავალი".
ღონისძიება ასევე განაახლებს გაეროს სამშვიდობო მისიას დასავლეთ საჰარაში კიდევ ერთი წლის განმავლობაში, როგორც ეს ხდება სამ ათწლეულზე მეტი ხნის განმავლობაში. თუმცა, წინა განახლებები არ მოიცავდა მითითებას მაროკოსა და მის მოკავშირეთა სასურველ გამოსავალზე.
ცვლილებამ შეიძლება დაარღვიოს ხანგრძლივი ჩიხი, რომელიც ათწლეულების განმავლობაში გადაუჭრელი იყო, მიუხედავად გაეროს სამშვიდობო მისიისა, რომელიც შექმნილია დროებითად.
მაროკო აკონტროლებს დასავლეთ საჰარის თითქმის მთელ ნაწილს, გარდა ვიწრო ზოლისა, რომელიც ცნობილია როგორც "თავისუფალი ზონა", რომელიც მდებარეობს მაროკოს აშენებული ქვიშის კედლის აღმოსავლეთით.
1991 წლის ცეცხლის შეწყვეტა მიზნად ისახავდა თვითგამორკვევის რეფერენდუმის გზას, მაგრამ ხმის მიცემის უფლების გამო ბრძოლამ ხელი შეუშალა მის ჩატარებას.
წლების განმავლობაში მაროკომ გარდაქმნა სადავო ტერიტორია, ააშენა ღრმაწყლოვანი პორტი და 656 მილის (1055 კმ) გზატკეცილი. სახელმწიფო სუბსიდიები ინარჩუნებს საკვებისა და ენერგიის ფასებს დაბალ დონეზე, ხოლო მოსახლეობა იზრდება, რადგან მაროკოელები დასახლდნენ ისეთ ქალაქებში, როგორიცაა დაკლა და ლააიუნი.
პოლისარიო 2020 წელს გავიდა ცეცხლის შეწყვეტის რეჟიმიდან მავრიტანიაში მიმავალი გზის მახლობლად მომხდარი შეტაკებების შემდეგ.
ჯგუფმა მას შემდეგ რეგულარულად განაცხადა სამხედრო აქტივობის შესახებ, ხოლო მაროკომ ძირითადად უარყო ღია კონფლიქტი. გაერო მას უწოდებს "დაბალ დონის შეტაკებებს".
რეზოლუციის პროექტის საპასუხოდ, პოლისარიომ განაცხადა, რომ ის არ შეუერთდება რაიმე პროცესს, რომელიც მიზნად ისახავს "მაროკოს უკანონო სამხედრო ოკუპაციის ლეგიტიმაციას" და თქვა, რომ მშვიდობა "არასოდეს შეიძლება მიღწეული იყოს ექსპანსიონიზმის დაჯილდოებით".
მაროკოს საგარეო საქმეთა სამინისტრომ კენჭისყრამდე არ უპასუხა კითხვებს.
კონფლიქტი არის მამოძრავებელი ძალა ჩრდილოეთ აფრიკის დიპლომატიაში. მაროკო განიხილავს მის ავტონომიის გეგმის მხარდაჭერას, როგორც კრიტერიუმს იმის შესაფასებლად, თუ როგორ აფასებს ის მოკავშირეებს.
გასულ ოქტომბერში გაეროს ელჩმა სტაფან დე მისტერმა შესთავაზა დასავლეთ საჰარის გაყოფა, წინადადება, რომელიც არცერთმა მხარემ არ მიიღო. მან მოუწოდა მაროკოს განემარტა, თუ რას გულისხმობს ავტონომია და გააფრთხილა, რომ პროგრესის ნაკლებობამ შეიძლება წამოჭრას კითხვები გაეროს როლის შესახებ და "არსებობს თუ არა სივრცე და სურვილი, რომ ჩვენ მაინც ვიყოთ სასარგებლო."
აშშ-ს მიერ მხარდაჭერილი გაეროს მისიის გადახედვისკენ სწრაფვა დასავლეთ საჰარაში რეფერენდუმისთვის ხდება მას შემდეგ, რაც აშშ ამცირებს დაფინანსებას გაეროს პროგრამებისა და სააგენტოებისთვის, მათ შორის სამშვიდობოებისთვის.
აშშ-ის ოფიციალური პირები იღებენ a la carte მიდგომას დაფინანსების მიმართ, ირჩევენ რომელ ოპერაციებსა და სააგენტოებს თვლიან, რომ შეესაბამება ტრამპის დღის წესრიგს და რომელს აღარ ემსახურება აშშ-ს ინტერესები. ისინი ამტკიცებენ, რომ გაეროს ბიუჯეტი და სააგენტოები გაბერილია. ისინი პირობას დებენ, რომ შეაჩერებენ ახალ წვლილს გაეროს ყველა სააგენტოსა და პროგრამის განხილვის მოლოდინში.
