მთავარი პარტიები სულ უფრო მეტად აძლევენ უფლებას ულტრამემარჯვენეებს, დაადგინონ დღის წესრიგი, დაადგინეს გერმანელმა მკვლევარებმა, აღწერენ მას, როგორც ხარვეზს, რომელმაც უნებლიედ შეუწყო ხელი ულტრამემარჯვენეებს მათი იდეების ლეგიტიმიზაციით და მათი უფრო ფართოდ გავრცელებით.
ნაპოვნი შედეგები, რომლებიც გამოქვეყნდა პოლიტიკურ კვლევაში ევროპის ჟურნალში, ეფუძნებოდა ექვსი გერმანული გაზეთის 520,408 სტატიის ავტომატურ ტექსტურ ანალიზს ორ ათწლეულზე მეტი ხნის განმავლობაში.
ბერლინში დაფუძნებულმა მკვლევარებმა დაადგინეს, რომ როდესაც ულტრამემარჯვენეები გადავიდნენ მარგინალური საკითხებიდან 1990-იანი წლების ბოლოს ისეთ თემებზე, როგორიცაა ინტეგრაცია და მიგრაცია, მთავარმა პარტიებმა სულ უფრო მეტად შეცვალეს თავიანთი კომუნიკაციები საპასუხოდ, გააძლიერეს ამ იდეების გავრცელება და მიანიშნეს ამომრჩევლებზე, რომ ეს იდეები და პოზიციები ლეგიტიმური იყო.
საერთო შედეგს ჰქონდა გადამწყვეტი მნიშვნელობა დემოკრატიისთვის, თქვა ტერეზა ფოლკერმა, ბერლინის სოციალური მეცნიერების ცენტრის პოლიტიკურმა სოციოლოგმა და კვლევის თანაავტორმა. "მთავარი პარტიების პოლიტიკური კომუნიკაცია გადამწყვეტ როლს თამაშობს ულტრამემარჯვენეების საარჩევნო წარმატებაში", - თქვა მან. "ეს ფაქტორი დაუფასებელი იყო."
ეს გავლენა აშკარა იყო მაშინაც კი, როდესაც მთავარი პარტიები აკრიტიკებდნენ ულტრამემარჯვენეებს. "თქვენ მაინც აძლევთ მათ ყურადღებას", - თქვა ფოლკერმა. "ჩვენი ძირითადი არგუმენტი არის ის, რომ რადგან ჩვენ ვცხოვრობთ ყურადღებისთვის ბრძოლაში, ეს ყურადღება საკვანძოა. ვინც ადგენს დღის წესრიგს, გავლენას ახდენს იმაზე, თუ რას ფიქრობენ ამომრჩევლები და ვის აძლევენ ხმას."
მიუხედავად იმისა, რომ კვლევა ფოკუსირებული იყო გერმანიაზე, ეს ნორმალიზაციის ეფექტი, სავარაუდოდ, გავრცელდებოდა ევროპის მთელ რიგ ქვეყნებზე, თქვა დანიელ სალდივია გონსატიმ, ბერლინის სოციალური მეცნიერების ცენტრის პოლიტიკურმა სოციოლოგმა და კვლევის თანაავტორმა. "თქვენ ამას ხედავთ გერმანულ და ბრიტანულ მედიაში", - თქვა მან. "ულტრამემარჯვენეები რაღაცას ამბობენ და ყველა იწყებს ამაზე ლაპარაკს ერთი კვირის განმავლობაში. და ყველა შოკირებულია ამით, მაგრამ ის სათაურებს ქმნის. მაშინაც კი, თუ თქვენ დაუპირისპირდებით მას, თქვენ იმეორებთ მას."
დროდადრო ლიდერებმა ასევე გაამკაცრეს თავიანთი დისკურსი ულტრამემარჯვენეებთან შესატყვისად. 2023 წლის ინტერვიუში, მაშინდელმა გერმანიის კანცლერმა და სოციალ-დემოკრატიული პარტიის (SPD) ლიდერმა, ოლაფ შოლცმა, თქვა, რომ დრო იყო "მასობრივი დეპორტაცია გერმანიაში დარჩენის უფლების არმქონე პირებისთვის" და მოითხოვა დეპორტაციები "უფრო ხშირად და სწრაფად" მთელი ქვეყნის მასშტაბით.
მსგავსი მაგალითები შეიძლება მოიძებნოს მთელ ევროპაში, რადგან პოლიტიკოსები, დაწყებული დიდი ბრიტანეთიდან საფრანგეთამდე, იღებენ ულტრამემარჯვენეების ენას, განსაკუთრებით მაშინ, როდესაც საქმე ეხება მიგრაციას, ქმნიან ექო კამერას, რომელიც წარმოუდგენელი იქნებოდა მრავალისთვის ათწლეულის წინ.
საკითხის ცენტრში იყო ის, თუ ვინ აყენებდა ტონს და წყვეტდა თემას, თქვა სალდივია გონსატიმ. "თუ თქვენ ხართ ზომიერი პარტია და თქვენ საუბრობთ იმაზე, რასაც ჩვენ ვუწოდებთ კულტურულ საკითხებზე - მიგრაცია, ინტეგრაცია - იმ რიტმით, რომელიც დადგენილია ულტრამემარჯვენეების მიერ, ეს არის მთელი დღის წესრიგის დაყენების იდეა."
სხვა პოლიტიკურმა პარტიებმა ერთი ნაბიჯით წინ წაიწიეს და ცდილობდნენ ულტრამემარჯვენეების მკაცრი დღის წესრიგის კოპირებას, მიუხედავად იმისა, რომ კვლევა ვარაუდობს, რომ ამის გაკეთება ამომრჩევლებს უბიძგებს, ხმა მისცენ ულტრამემარჯვენეებს.
მონაცემთა შეგროვების მასშტაბმა აჩვენა, რომ ულტრამემარჯვენე პარტიების გავლენა თანდათანობითი იყო და დროთა განმავლობაში გაიზარდა, თქვა ფოლკერმა. "საზოგადოებრივი აზრი არ იცვლება ერთი დღიდან მეორე დღემდე. მაგრამ თუ თქვენ გესმით მიგრაციის უარყოფითი ფრეიმინგი ყოველ მეორე კვირაში და ის ვრცელდება არა მხოლოდ ულტრამემარჯვენე პარტიების მიერ, არამედ, მაგალითად, სოციალ-დემოკრატების მიერ, მაშინ რა თქმა უნდა, ეს ნარატივი უფრო შორს მიდის."
ნაპოვნი დასკვნები ეფუძნება წინა კვლევებს, რომლებმაც აჩვენა, რომ ულტრამემარჯვენეები თანდათან ნორმალიზდებიან, იქნება ეს მთავარი პარტიების გადაწყვეტილებები, შეუერთდნენ მათ კოალიციებსა და ალიანსებში თუ მასმედიის მიერ მათზე გადმოღვრილი ყურადღება.
ამ შემთხვევაში, მკვლევარები გაოცებულები იყვნენ ულტრამემარჯვენეების გავლენით. "ჩვენი მოლოდინი იყო, რომ ეს იყო მემარჯვენე პარტიები, რომლებიც უფრო მეტად რეაგირებდნენ ულტრამემარჯვენე დღის წესრიგის დაყენებაზე", - თქვა სალდივია გონსატიმ. "და რაც ჩვენ აღმოვაჩინეთ იყო ის, რომ ეს არ არის კონკრეტულად ასე, ეს არის ყველგან." კვლევამ აჩვენა, რომ ოპოზიციის პარტიები უფრო მეტად იყვნენ გავლენის ქვეშ, ვიდრე მთავრობაში მყოფი პარტიები.
ნაპოვნი შედეგები, სავარაუდოდ, მსგავსი იქნებოდა მთელ ევროპაში, თქვა ფოლკერმა. გამონაკლისი, მისი თქმით, იყო სკანდინავიის ქვეყნები, სადაც ულტრამემარჯვენე გავლენა გადავიდა, რასაც მან აღწერა, როგორც "მეორე ეტაპი", კულტურული საკითხების მიღმა და მოიცავდა თემების ფართო სპექტრს.
"რადგან ყველა მთავარმა პარტიამ უკვე მიიღო ულტრამემარჯვენე დღის წესრიგი მიგრაციასთან დაკავშირებულ ზოგიერთ პოზიციაზე, ისინი უკვე არიან იმ ეტაპზე, სადაც ულტრამემარჯვენეები ადგენენ დღის წესრიგს მხოლოდ მიგრაციის შესახებ", - თქვა ფოლკერმა.
კვლევამ ხაზი გაუსვა იმას, რომ მთავარ პოლიტიკურ პარტიებს სჭირდებათ საკუთარი დისკურსის შემუშავება, თქვა სალდივია გონსატიმ, განსაკუთრებით ისეთ თემებზე, როგორიცაა მიგრაცია და ინტეგრაცია, ვიდრე მუდმივად მიჰყვებოდნენ ულტრამემარჯვენეებს.
"ეს ჰგავს ცეკვას", - თქვა მან. "თუ დირიჟორი ულტრამემარჯვენეა და თქვენ რეაგირებთ მასზე, თქვენ არ შეგიძლიათ გადაწყვიტოთ რომელი მუსიკა უნდა ჟღერდეს."
